Te veel regen

27/12/2015:
De eerste dag van onze aankomst bij B&B Villu Villa, zijn we met een tuktuk naar de pagode Isurumuniya Vihara gegaan.
Bij de pagode , sandalen uit, lekker me je blote voeten over de scherpe steentjes naar de tempel en de liggende Boeddha.
Het was erg druk door de vele pelgrims, maar ja we zijn in het land van de boeddhisten.
Wel mooi om te zien hoe de Pelgrims hun rondes maken om de stuppa's.
Vervolgens te voet naar de Sri Bodhi gegaan, de heilige boom, je kan er ook brandhout van maken, want zo bijzonder was deze boom ook weer niet.
Het begon al donker te worden, nog een verlichte pagode gefotografeerd.
Terug in het donker met de tuktuk naar the familiesuper in de stad. Daar broodjes gehaald.
De volgende dag met de fiets terug naar de oude stad gegaan. Het was zo warm dat het briesje door het fietsen heerlijk aanvoelde. Door het drukke verkeer op ons gemakkie lekker trappen op de fiets.
Bij de oude stad gepoogd om zonder de tickets van 25 $ p.p.de grote stupa's te bekijken. Maar bij elke controlepost werd gevraagd om de tickets te tonen. In de namiddag begon het hevig te regenen. Een echte tropische regenbui. Omdat het weer zo slecht bleef besloten we om de stupa's die dag niet te bezoeken. S' avonds gegeten bij de chinees boven the Familysuper.
Terug bij Villu Villa de weerberichten gecheckt op internet en de komende dagen zag het niet goed uit. Alleen maar regen. We besloten om de volgende dag naar het zuiden te gaan.
S'morgens om 06:00 uur hadden we een tuktuk naar het station. We pakten de bus naar Colombo, de reis duurde ongeveer 7 uur. Vervolgens de bus naar Galle gepakt. Dat duurde nog eens 4 uur en daarop volgende de tuktuk naar Unawatuna. Hier hadden we zon. De busreizen zijn slopend als je geluk hebt kun je zitten echter in de gangpaden staan nog eens zoveel mensen dan die er zitten. Hartstikke bezweet kwamen we aan in het zuiden.
De volgende dag hadden we een whalewatching tour geboekt.
Een tuktuk bracht ons om 05:45 uur naar Merissa. Daar gingen we met de boot de zee op en op zoek naar de blauwe vinvissen. Na een tijdje varen werd een blauwe vinvis gespot, tenminste wat er van te zien was. Alle boten lagen om de blauwe vin vis heen. Een paar keer hebben we de staartvin gezien. Daarna met de bus naar Polhena beach gegaan opzoek naar stilt Fishermen.de paalvissers.
Echter het seizoen was voorbij en er waren geen paalvissers te zien. Met de bus terug naar het hotel. Onderweg zagen we op diverse plaatsen toch paalvissers zitten. Daardoor besloten we dezelfde dag een scooter te huren. Met de scooter de kust weer afgereden. Op een plaats stonden veel toeristen foto's te maken bij een mooie zonsondergang. Zo gauw je echter de camera op de vissers richtte riepen ze dat je moest betalen. Het liefst duizend Roepies. Rustig mooie foto's gemaakt en niet gek laten maken. Uiteindelijk 100 Roepies gegeven. Enkele vissers waren furieus maar dat was het waard.
S' avonds wat gegeten in de Rotiebar. De volgende dag moesten we helaas weer verkassen omdat het hotel volgeboekt was en wij niet een nacht extra konden blijven. 500 meter verder een ander hotel gepakt en met de scooter naar het Tsunami photo museum gereden vlak bij Hikkaduwa.
De foto`s en verhalen die er te zien zijn, maken best wel een behoorlijke indruk.
Iets verderop nog gestopt bij een groot Boeddha beeld, op die locatie is toen de trein door de Tsunami golf van de rails geduwd.
In totaal zijn er toen in Sri Lanka ongeveer 29.000 mensen om het leven gekomen. Wereldwijd waren er dat over de 300.000.
Tot op heden zijn families nog steeds op zoek naar hun dierbaren , die nooit meer terug zijn gevonden.
Van het ingezamelde geld destijds hebben de zwaar gedupeerden volgens ons weinig gezien.

Daarna weer de kust afgespeurd naar de paalvissers.
Weinig vissertjes op de paal, een tropische regenbui dwong ons te schuilen en daar wat gepraat met de lokale vissers.
De volgende ochtend zouden er weer vissers op een paal zitten te vissen.
S'avonds wat souvenirs gekocht bij een vriendelijk man. Een Nederlander had hem na de Tsunami geholpen om zijn winkeltje weer opnieuw op te starten. De volgende morgen om 05:30 ring...ring alweer de wekker op zoek naar vissers op de palen. Echter geen visser te bespeuren.

Na een uurtje of twee, toch enkele vissers gevonden, foto,foto, you pay money !!
Ja daag, foto maken en typisch Nederlands...kijken kijken niet betalen.
Voordat die van hun vispaal af waren, zaten wij al aan het ontbijt aan het strand. Nog even genoten van het strand en toen de rugzakken gepakt en weer terug naar Galle.