Naar Bolivia
Door: Leon en Ilona
Blijf op de hoogte en volg leon
24 Juni 2010 | Bolivia, Tupiza
Iruya (arg.), grensovergang ARG./Bol.
La Quiaca, Tupiza, Tour Salar de Uyuni.
Het is weer een tijdje geleden dat we ons reisverslag bijgewerkt hebben, tja dat heb je soms met vakantie.
Dus nu weer een update. In het Noorden van Argentinië naar Iruya gereden. Iruya is een klein dorpje dat geheel in de bergen ligt. De weg er naar toe betrof 50 km. wasbord over een bergpas van 4100 mtr. Daar gingen we weer, beter voorbereid op de slechte wegen.
We hadden namelijk onder de ijskast een groot dik stuk schuim gelegd en de ijskast daarop vastgebonden.
Ook hadden we een extra paar schokbrekers bij ons.
De 50km bleken een lange weg te worden, met smalle haarspeldbochten waarbij het opkomende verkeer voorrang heeft en het vaak passen en meten is geblazen als men elkaar passeert.
Aangekomen bleek Iruya een gezellig dorpje te zijn, met smalle straatjes en gezellige restaurantjes.
Alleen s'avonds was het er vrij koud.
Om de grens naar Bolivia te overschrijden zijn we naar La Quiaca gegaan.
De auto geheel volgetankt en de extra jerrycans gevuld met diesel. De komende tijd zouden we geen benzinestations meer tegen komen die zuivere brandstof verkopen.
De volgende dag de grensovergang met Bolivia in het plaatsje Vilazon.
Bij de grens weer de bekende papierkraam gedaan, hoe snel het aan de Argentijnse zijde verliep zo langzaam en chaotisch verliep het aan de Boliviaanse zijde.
De mensen zijn brutaler en proberen voor te kruipen.
Bij de politiepost moesten we 5 euro betalen voor een stempel en nog iets.
Tot op heden weten we niet waarom?
Met hulp van een Argentijnse militair die op vakantie was zijn we uiteindelijk door de papierkraam gekomen en konden we Bolivia in met een 90 DAGEN visum in plaats van de 30 dagen.
Daarna zijn we begonnen aan de 200 km richting Tupiza.
Het was vaak erg frustrerend.
De weg naar Tupiza wordt eigenlijk nu pas aangelegd en je rijdt deels op asfalt (stukje van 3 a 4km) en de rest over stoffige met kuilen gevulde landwegen.
Veel stenen die opspatten als je verkeer tegenkomt en het zicht wordt even totaal nul als een vrachtauto passeert door het opwaaiende stof.
De vrachtauto's geven 1 x een lichtsignaal en ga dan maar aan de kant want die duwen gewoon door.
Het is wel effe anders rijden dan dat we gewend waren.
Soms met snelheden van 20 tot 30 km/u waardoor het niet opschiet.
Het leuke onderweg is dat je langs lemen huisjes en dorpjes komt.
Kinderen lopen langs de weg die uit school komen. Die hebben werkelijk echt niets, dan stoppen we en geven ze een lolly.
Als je dan ziet hoe die kinderen daar blij mee zijn en vriendelijk bedanken, dan denk je wel even hoe het in Nederland is.
Daar zijn de kinderen vaak nog niet tevreden met een gameboy van 100 euro.
Tupiza is een rustig plaatsje. Van hieruit gaan diverse tours naar de grootste zoutvlakte ter wereld.
De Salar de Uyuni.
Eerst wilden we deze zelf met de eigen auto rijden. Maar tijdens de tour snel werd het ons duidelijk dat als we zelf zouden gaan rijden de auto het echt zou begeven door de slechte wegen en ook het zout vreet werkelijk alles weg.
Bij het hotel een aantal dagen gezeten en nog het creatieve idee opgedaan om een dieselfilter van een koffiezeefje en pvc pijp te bouwen die in de vulbuis van de Landrovertank past.
Dit omdat de diesel in Bolivia niet erg schoon is en veel deeltjes met rotzooi bevat.
Een 4-daagse tour geboekt naar de Salar Uyuni.
We gingen samen met nog een Nederlands koppel Jeroen en Loes.
De auto konden we stallen bij het hotel.
Toer richting Salar de Uyuni.
Het bleek een hele gezellige en mooie toer. De eerste dag reden we richting de het plaatsje Uyuni gelegen bij de zoutvlakte.
De hoogte speelde parten. Het kauwen van Coca-blaadjes helpt tegen alle verschijnselen van de hoogte. We kwamen aan in een dorpje vlak buiten Uyuni en sliepen met zijn vieren in een zouthotel.
Echt alles is van zout: tafels, stoelen, bedden.
Snel hout verzameld en de aanwezige kachel aangemaakt. De kokkin die met ons mee reisde had een heerlijke maaltijd bereid. Slapen viel echter tegen, de hoogte zorgt wel dat je wakker blijft.
De volgende morgen om 06:00 uur op voor de zonsopkomst op de zoutvlakte. Het was erg koud. De gehele dag op de Salar door gebracht.
Je kan er leuke trucage foto`s maken.
Ontzettend mooi om zo'n vlakte te zien.
Kun je haast niet voorstellen dat de zoutvlakte in het midden op 150 meter dik is.
Vroeger was het een gigantisch meer, maar door de omliggende vulkaanketen en diens uitbarstingen is het opgedroogd en is de zoutlaag overgebleven.
In de zoutvlakte ligt een eiland dat volstaat met grote cactussen die eeuwenoud zijn.
De grond waarop ze groeien is eigenlijk zeebodem, je kan nog overal koraal zien.
We reden aan het eind van de dag verder en sliepen wederom in een klein dorpje. Erg basic.
Gelukkig was er weer een kachel zodat we ons weer konden warmen. De volgende dag in de ochtend -15 graden, verder gereden naar de grensovergang met Chili.
Loes en Jeroen pakte daar de bus naar Chili. Wij gingen terug naar Tupiza.
Daarbij eerst Laguna Verde en laguna Colorado bezocht die normaal volstaan met flamingo`s, echter nu is het winterijd en emigreren de flamingo`s naar Chili.
Na een rit van 17 uur en spannende bergpassen waren we weer aangekomen in Tupiza.
La Quiaca, Tupiza, Tour Salar de Uyuni.
Het is weer een tijdje geleden dat we ons reisverslag bijgewerkt hebben, tja dat heb je soms met vakantie.
Dus nu weer een update. In het Noorden van Argentinië naar Iruya gereden. Iruya is een klein dorpje dat geheel in de bergen ligt. De weg er naar toe betrof 50 km. wasbord over een bergpas van 4100 mtr. Daar gingen we weer, beter voorbereid op de slechte wegen.
We hadden namelijk onder de ijskast een groot dik stuk schuim gelegd en de ijskast daarop vastgebonden.
Ook hadden we een extra paar schokbrekers bij ons.
De 50km bleken een lange weg te worden, met smalle haarspeldbochten waarbij het opkomende verkeer voorrang heeft en het vaak passen en meten is geblazen als men elkaar passeert.
Aangekomen bleek Iruya een gezellig dorpje te zijn, met smalle straatjes en gezellige restaurantjes.
Alleen s'avonds was het er vrij koud.
Om de grens naar Bolivia te overschrijden zijn we naar La Quiaca gegaan.
De auto geheel volgetankt en de extra jerrycans gevuld met diesel. De komende tijd zouden we geen benzinestations meer tegen komen die zuivere brandstof verkopen.
De volgende dag de grensovergang met Bolivia in het plaatsje Vilazon.
Bij de grens weer de bekende papierkraam gedaan, hoe snel het aan de Argentijnse zijde verliep zo langzaam en chaotisch verliep het aan de Boliviaanse zijde.
De mensen zijn brutaler en proberen voor te kruipen.
Bij de politiepost moesten we 5 euro betalen voor een stempel en nog iets.
Tot op heden weten we niet waarom?
Met hulp van een Argentijnse militair die op vakantie was zijn we uiteindelijk door de papierkraam gekomen en konden we Bolivia in met een 90 DAGEN visum in plaats van de 30 dagen.
Daarna zijn we begonnen aan de 200 km richting Tupiza.
Het was vaak erg frustrerend.
De weg naar Tupiza wordt eigenlijk nu pas aangelegd en je rijdt deels op asfalt (stukje van 3 a 4km) en de rest over stoffige met kuilen gevulde landwegen.
Veel stenen die opspatten als je verkeer tegenkomt en het zicht wordt even totaal nul als een vrachtauto passeert door het opwaaiende stof.
De vrachtauto's geven 1 x een lichtsignaal en ga dan maar aan de kant want die duwen gewoon door.
Het is wel effe anders rijden dan dat we gewend waren.
Soms met snelheden van 20 tot 30 km/u waardoor het niet opschiet.
Het leuke onderweg is dat je langs lemen huisjes en dorpjes komt.
Kinderen lopen langs de weg die uit school komen. Die hebben werkelijk echt niets, dan stoppen we en geven ze een lolly.
Als je dan ziet hoe die kinderen daar blij mee zijn en vriendelijk bedanken, dan denk je wel even hoe het in Nederland is.
Daar zijn de kinderen vaak nog niet tevreden met een gameboy van 100 euro.
Tupiza is een rustig plaatsje. Van hieruit gaan diverse tours naar de grootste zoutvlakte ter wereld.
De Salar de Uyuni.
Eerst wilden we deze zelf met de eigen auto rijden. Maar tijdens de tour snel werd het ons duidelijk dat als we zelf zouden gaan rijden de auto het echt zou begeven door de slechte wegen en ook het zout vreet werkelijk alles weg.
Bij het hotel een aantal dagen gezeten en nog het creatieve idee opgedaan om een dieselfilter van een koffiezeefje en pvc pijp te bouwen die in de vulbuis van de Landrovertank past.
Dit omdat de diesel in Bolivia niet erg schoon is en veel deeltjes met rotzooi bevat.
Een 4-daagse tour geboekt naar de Salar Uyuni.
We gingen samen met nog een Nederlands koppel Jeroen en Loes.
De auto konden we stallen bij het hotel.
Toer richting Salar de Uyuni.
Het bleek een hele gezellige en mooie toer. De eerste dag reden we richting de het plaatsje Uyuni gelegen bij de zoutvlakte.
De hoogte speelde parten. Het kauwen van Coca-blaadjes helpt tegen alle verschijnselen van de hoogte. We kwamen aan in een dorpje vlak buiten Uyuni en sliepen met zijn vieren in een zouthotel.
Echt alles is van zout: tafels, stoelen, bedden.
Snel hout verzameld en de aanwezige kachel aangemaakt. De kokkin die met ons mee reisde had een heerlijke maaltijd bereid. Slapen viel echter tegen, de hoogte zorgt wel dat je wakker blijft.
De volgende morgen om 06:00 uur op voor de zonsopkomst op de zoutvlakte. Het was erg koud. De gehele dag op de Salar door gebracht.
Je kan er leuke trucage foto`s maken.
Ontzettend mooi om zo'n vlakte te zien.
Kun je haast niet voorstellen dat de zoutvlakte in het midden op 150 meter dik is.
Vroeger was het een gigantisch meer, maar door de omliggende vulkaanketen en diens uitbarstingen is het opgedroogd en is de zoutlaag overgebleven.
In de zoutvlakte ligt een eiland dat volstaat met grote cactussen die eeuwenoud zijn.
De grond waarop ze groeien is eigenlijk zeebodem, je kan nog overal koraal zien.
We reden aan het eind van de dag verder en sliepen wederom in een klein dorpje. Erg basic.
Gelukkig was er weer een kachel zodat we ons weer konden warmen. De volgende dag in de ochtend -15 graden, verder gereden naar de grensovergang met Chili.
Loes en Jeroen pakte daar de bus naar Chili. Wij gingen terug naar Tupiza.
Daarbij eerst Laguna Verde en laguna Colorado bezocht die normaal volstaan met flamingo`s, echter nu is het winterijd en emigreren de flamingo`s naar Chili.
Na een rit van 17 uur en spannende bergpassen waren we weer aangekomen in Tupiza.
-
24 Juni 2010 - 16:06
Muchos Locos :
Ha ouwertjes ;-),
Jullie ook zo genoten van die mooie Salar??? :-) Wij denken er nog met regelmaat aan terug, het was echt leuk!!! Wij vliegen vandaag helaas terug naar Nederland :-(, onze reis zit erop. Onze trip naar Paaseiland was ook echt fantastisch; we hebben 4 nachten in een tentje geslapen, echt goed te doen met het lekkere weer daar! Aanrader!!
Veel plezier nog op jullie reis en geniet van Paaseiland!! Wellicht tot ziens in Nederland! Groetjes! -
24 Juni 2010 - 18:14
Rob:
back 2basic ... idd...what a life!
zijn jullie op de 1/2 ?
Be careful en have Fun. -
24 Juni 2010 - 18:22
Truus En Frans :
Wij zijn nu een paar weken terug van onze "gewone" vakantie in Spanje. In niets te vergelijken met wat jullie zien en beleven. Wij blijven met veel belangstelling jullie trip volgen. -
24 Juni 2010 - 21:36
Rono:
hey bekker en witte,
leuk om jullie site weer eens te bezoeken. Zo te zien vervelen jullie je niet...
als ik er zo over nadenk gaat de tijd werkelijk heel snel, te bedenken dat jullie al best wel een hele poos weg zijn.
Veel plezier nog en ik blijf jullie volgen op de site.
groetjes,
Rono -
25 Juni 2010 - 07:29
Marion&Jos:
Jullie reis is geweldig. Als je alles zo ziet dan ben je blij dat je in Nederland geboren bent.
Jullie hebben wel de intaker gemist maar de Olivetti niet. Daar werkten we een " tijdje " geleden ook nog mee.
grtz -
26 Juni 2010 - 02:17
Osman:
Lauk om weer iets van jullie te horen.
Het blijft een fantastische ervaring. Enjoy...!!! -
26 Juni 2010 - 11:17
Jaackie En Iris:
Wat een ontzettende leuke fotos,en een mooi verhaal, en Leon de baard af,begon het te kriebelen.
Geniet er nog maar goed van, veel plezier.
Gr Jaackie en Iris.
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
