Noordelijk Bolivia
Door: Leon en Ilona
Blijf op de hoogte en volg leon
28 Juli 2010 | Bolivia, Santa Ana de Yacuma
Route del Ché via La Higuera, Samaipata, Santa Cruz, Trinidad (Beni), Santa Ana de Yacuma.
Terug in Sucre te zijn aangekomen ontvingen we het bericht van onze 2 Belgische reisvrienden (die met de fiets aan het rondreizen zijn).
Annemarie was met hartproblemen was opgenomen in het ziekenhuis van Potosi.
Na enkele dagen mailen zouden ze afreizen naar Sucre.
Omdat het WK bezig was en we toch moesten wachten op een bepaald feest in het Amazone Bassin besloten we te wachten totdat ze naar Sucre overgeplaatst zouden worden.
Dus bij Florin ( NL kroeg met restaurant) naar de eerste wedstrijden van het NL elftal gekeken, wat erg gezellig was.
Na enkele dagen zijn Annemarie en Benja aangekomen in Sucre, het verblijf in het hospitaal in Potosi was een hel, aldus Annemarie.
Honden liepen er rond, alles lag maar op een hoop in een zaal, hygiëne ?? nooit van gehoord ! Details besparen we maar, hopelijk belanden wij er niet.
Uiteindelijk bleek dat A. iets had met zenuwbaan over haar hart en voor verder onderzoek zou ze worden gerepatreeërd naar België, waarop ze een week heeft moeten wachten.
Omdat we verder niets meer voor hen konden betekeken zijn we dan richting Samaipata gegaan.
De route was echt prachtig, voor een gedeelte reden de we de route del Ché.
Omdat de weg over bergachtig gebied liep zouden we het niet halen om in 1 dag naar Samaipata te rijden.
Onderweg komen we een auto tegen met daarin een Nederlander, genaamd Ben Verhoef.
Deze heeft een bedrijf met tours in Samaipata op zijn advies overnachten we in La Higuera een klein plaatsje, waar de legendarische Ernesto'Ché' Guevara de la Serna is geëxecuteerd.
Wie is die Ché ? ( Even googlen en je bent helemaal up to date)
De volgende dag daar te hebben rondgekeken in het dorpje rijden we naar Samaipata.
Daar aangekomen kom je weer eens bij zo`n mensen uit waarvan je denkt: "Die heeft het toch maar mooi voor elkaar hier.".
Al 27 jaar zitten het Nederlandse koppel Pieter en Marga in Samaipata en runnen (door hun zelf opgebouwd) een Finca.
Een prachtige locatie gelegen in de heuvels van Samaipata.
Voor uitgebreide info kun je op hun website kijken: www.lavispera.org
We konden ,als we wilden, eventueel de boel overnemen.
Pieter heeft een troon gebouwd aan de landgrens van zijn terrein en als je daar dan op gaat zitten voel je je wel even de koning te rijk met zo`n prachtig uitzicht.
Bij hun is het zo gezellig dat we blijven om alle wedstrijden van het NL elftal te zien.
Met spanning hebben we dan ook naar de finale gekeken, maar helaas weer niet gewonnen.
Met een paar Belgen ondernemen we samen met een Duitse gids een dagwandeling in het Nat. Park Amboro en zien de reuzenvarens van wel 4 meter hoog.
Prachtige uitzichten over het Nevelwoud, helaas is het te koud om vogels en andere dieren te zien.
Inmiddels is er nog een Zwitser ( Walter) neergestreken op het terrein bij Pieter en Marga.
Een vrijgezel die met zijn Mercedes Sprinter, tot camper omgebouwde bestelbus door Zuid-Amerika reist.
Omdat het weer is omgeslagen, ondervinden we wel enig comfort
van het reizen met een camper, een verwarming, geen vochtige klamme tent en wat meer luxe dan onze daktent.
Maar ja, je kunt niet alles hebben.
Met Walter ga ik (Leon) nog een dag naar El Fuerte ( Unesco erfgoed), een rots op een berg.
Deze rots is uitgehouwen en bewerkt met verschillende tekens en nissen, onbekend wat de betekenis is van deze rots.
Onderzoeken wijzen verschillende mogelijk heden uit, waaronder een Inca-tempel voor de Jaguar en Slang, een landingplaats voor buitenaardse toestellen.
Het complex zou ongeveer uit 1500 v Chr. dateren.
Na 13 dagen bij Pieter en Marga vertrekken we en nemen we met pijn in ons hart afscheid van deze mooie plek en rijden naar Santa Cruz.
Daar is weinig te beleven, behalve dat er een bedrijf is dat Landrover onderdelen verkoopt.
Bedrijf genaamd: Steel Landrover Parts, Calle Charcas 1265, Santa Cruz.
We kopen er nieuwe remblokken voor de achterrem en een oliefilter.
Het weer blijkt totaal onverwacht te zijn omgeslagen , het is 5 graden, de mensen verrekken letterlijk van de kou. Het regent drie dagen aan een stuk.
Op het tv nieuws blijkt dat het sinds 30 jaar niet meer zou koud was in delen van Zuid Amerika, La Paz -5 graden, de Altiplano -14, enz.
In Santa Cruz is een grote bioscoop en we verbrengen twee koude regendagen door met het bekijken van enkele films en vertrekken dan richting Trinidad, Beni, in het Amazone Bassin.
Dit gebied is vroeger door de Jezuïten bezocht ergens in de 17e eeuw en zijn de amazone indianen bekeerd tot het christendom.
Langs deze route en de komende route richting Brazilie staan dan ook nog eeuwenoude missiekerken.
De temperatuur is weer aangenaam voor ons, 20 graden, maar de lokale bevolking heeft het toch wel koud.
We kunnen onze landrover stallen in een hotel met binnenplaats.
S`avonds gaan we naar de Plaza om daar te kijken naar het standaard tijdverdrijf:
Rondje Plaza rijden met de scooter.
Iedereen die een vervoermiddel heeft rijdt dan rondjes om de Plaza, scooters met hele gezin erop, baby's die half slapen worden door moeders vastgehouden, soms zitten ze met zijn vijven op een scooter.
Verder rijden er auto`s, waaronder dikke Hummers en Toyota Landcruisers, Quads en wat nog allemaal rond de plaza.
Dit gaat de hele avond door.
In het hotel, horen we van de receptioniste dat er in Santa Ana de Yacuma een feest is dat vergelijkbaar is met het feest in San Ignacio de Moxos, waar we op aan wachten zijn.
We rijden er naar toe, via een stoffige weg komen we uit bij een rivier, die we overmoeten steken met pontonnes ( houten veerboten).
Bij het zien van de pontonnes denk je, als dat maar goed gaat.
Een kleine kano met buitenboordmotor aan de zijkant van de ponton duwt dan het hele gevaarte naar de overkant, waar we onze weg kunnen vervolgen.
De weg, die alleen te berijden is in het droge seizoen, wordt elke keer opnieuw opgehoogd met aarde.
In het regenseizoen staat nl. alles blank.
Via een tweede ponton steken we de rivier over.
Na 15 km rijden komen we in Santa Anna.
Na een tijd zoeken komen we onze auto nergens veilig kwijt.
De lemen huisjes zijn met prikkeldraad omheind en dat is voor ons geen goede beveiliging.
Omdat hier weinig toeristen komen hebben we veel bekijks en aanspraak.
Een man met een scooter genaamd Jorge, zegt dat we hem kunnen volgen en bij zijn woning veilig kunnen staan.
Zijn huisje staat op een groot terrein dat omheind wordt door een gemetselde muur met een poort.
Op het terrein van Jorge is helaas geen wc (zoals wij die kennen) en douche, maar een andere optie hebben we niet.
Nadat we de tent hebben opgezet nodigen we Jorge uit voor een cerveza op de plaza.
Het feest begint die avond en overal wordt de hele avond muziek gedraaid en flink gedronken.
De volgende morgen zien we diverse mannen op straat liggen hun roes uit te slapen.
Overal lopen varkens en kippen rond. Hier hebben ze nog nooit gehoord van pluimveeziekte of varkenspest.
De procesie waarvoor wij komen trekt aan de plaza voorbij.
De mensen gaan gekleed in bonte kleren en verentooi.
Die erg veel Ara`s hun "jasje" heeft gekost. Mooi om te zien.
De dag erna rijden we 200km. terug naar Trinidad.
Onderweg zien we ara's,toekans en andere vogels vliegen.
Ook zien we een slang kruipen die nog leeft maar even van te voren door vermoedelijk een auto is overreden.
Een reuzen miereneter die langs de weg loopt in het struikgewas is toch wel het hoogtepunt van de terugreis.
Onderweg komen we nog een Zwitsers koppel, Sonja en Markus tegen die richting St-Ana gaan.
We stoppen en wisselen wat info uit, jammer dat we niet samen een stuk kunnen reizen, want het was wel onze slag mensen.
In Trinidad komen we even bij en gaan dan op weg naar San Ignatio de Moxos.
Voor het volgende feest bij deze indianen.
Terug in Sucre te zijn aangekomen ontvingen we het bericht van onze 2 Belgische reisvrienden (die met de fiets aan het rondreizen zijn).
Annemarie was met hartproblemen was opgenomen in het ziekenhuis van Potosi.
Na enkele dagen mailen zouden ze afreizen naar Sucre.
Omdat het WK bezig was en we toch moesten wachten op een bepaald feest in het Amazone Bassin besloten we te wachten totdat ze naar Sucre overgeplaatst zouden worden.
Dus bij Florin ( NL kroeg met restaurant) naar de eerste wedstrijden van het NL elftal gekeken, wat erg gezellig was.
Na enkele dagen zijn Annemarie en Benja aangekomen in Sucre, het verblijf in het hospitaal in Potosi was een hel, aldus Annemarie.
Honden liepen er rond, alles lag maar op een hoop in een zaal, hygiëne ?? nooit van gehoord ! Details besparen we maar, hopelijk belanden wij er niet.
Uiteindelijk bleek dat A. iets had met zenuwbaan over haar hart en voor verder onderzoek zou ze worden gerepatreeërd naar België, waarop ze een week heeft moeten wachten.
Omdat we verder niets meer voor hen konden betekeken zijn we dan richting Samaipata gegaan.
De route was echt prachtig, voor een gedeelte reden de we de route del Ché.
Omdat de weg over bergachtig gebied liep zouden we het niet halen om in 1 dag naar Samaipata te rijden.
Onderweg komen we een auto tegen met daarin een Nederlander, genaamd Ben Verhoef.
Deze heeft een bedrijf met tours in Samaipata op zijn advies overnachten we in La Higuera een klein plaatsje, waar de legendarische Ernesto'Ché' Guevara de la Serna is geëxecuteerd.
Wie is die Ché ? ( Even googlen en je bent helemaal up to date)
De volgende dag daar te hebben rondgekeken in het dorpje rijden we naar Samaipata.
Daar aangekomen kom je weer eens bij zo`n mensen uit waarvan je denkt: "Die heeft het toch maar mooi voor elkaar hier.".
Al 27 jaar zitten het Nederlandse koppel Pieter en Marga in Samaipata en runnen (door hun zelf opgebouwd) een Finca.
Een prachtige locatie gelegen in de heuvels van Samaipata.
Voor uitgebreide info kun je op hun website kijken: www.lavispera.org
We konden ,als we wilden, eventueel de boel overnemen.
Pieter heeft een troon gebouwd aan de landgrens van zijn terrein en als je daar dan op gaat zitten voel je je wel even de koning te rijk met zo`n prachtig uitzicht.
Bij hun is het zo gezellig dat we blijven om alle wedstrijden van het NL elftal te zien.
Met spanning hebben we dan ook naar de finale gekeken, maar helaas weer niet gewonnen.
Met een paar Belgen ondernemen we samen met een Duitse gids een dagwandeling in het Nat. Park Amboro en zien de reuzenvarens van wel 4 meter hoog.
Prachtige uitzichten over het Nevelwoud, helaas is het te koud om vogels en andere dieren te zien.
Inmiddels is er nog een Zwitser ( Walter) neergestreken op het terrein bij Pieter en Marga.
Een vrijgezel die met zijn Mercedes Sprinter, tot camper omgebouwde bestelbus door Zuid-Amerika reist.
Omdat het weer is omgeslagen, ondervinden we wel enig comfort
van het reizen met een camper, een verwarming, geen vochtige klamme tent en wat meer luxe dan onze daktent.
Maar ja, je kunt niet alles hebben.
Met Walter ga ik (Leon) nog een dag naar El Fuerte ( Unesco erfgoed), een rots op een berg.
Deze rots is uitgehouwen en bewerkt met verschillende tekens en nissen, onbekend wat de betekenis is van deze rots.
Onderzoeken wijzen verschillende mogelijk heden uit, waaronder een Inca-tempel voor de Jaguar en Slang, een landingplaats voor buitenaardse toestellen.
Het complex zou ongeveer uit 1500 v Chr. dateren.
Na 13 dagen bij Pieter en Marga vertrekken we en nemen we met pijn in ons hart afscheid van deze mooie plek en rijden naar Santa Cruz.
Daar is weinig te beleven, behalve dat er een bedrijf is dat Landrover onderdelen verkoopt.
Bedrijf genaamd: Steel Landrover Parts, Calle Charcas 1265, Santa Cruz.
We kopen er nieuwe remblokken voor de achterrem en een oliefilter.
Het weer blijkt totaal onverwacht te zijn omgeslagen , het is 5 graden, de mensen verrekken letterlijk van de kou. Het regent drie dagen aan een stuk.
Op het tv nieuws blijkt dat het sinds 30 jaar niet meer zou koud was in delen van Zuid Amerika, La Paz -5 graden, de Altiplano -14, enz.
In Santa Cruz is een grote bioscoop en we verbrengen twee koude regendagen door met het bekijken van enkele films en vertrekken dan richting Trinidad, Beni, in het Amazone Bassin.
Dit gebied is vroeger door de Jezuïten bezocht ergens in de 17e eeuw en zijn de amazone indianen bekeerd tot het christendom.
Langs deze route en de komende route richting Brazilie staan dan ook nog eeuwenoude missiekerken.
De temperatuur is weer aangenaam voor ons, 20 graden, maar de lokale bevolking heeft het toch wel koud.
We kunnen onze landrover stallen in een hotel met binnenplaats.
S`avonds gaan we naar de Plaza om daar te kijken naar het standaard tijdverdrijf:
Rondje Plaza rijden met de scooter.
Iedereen die een vervoermiddel heeft rijdt dan rondjes om de Plaza, scooters met hele gezin erop, baby's die half slapen worden door moeders vastgehouden, soms zitten ze met zijn vijven op een scooter.
Verder rijden er auto`s, waaronder dikke Hummers en Toyota Landcruisers, Quads en wat nog allemaal rond de plaza.
Dit gaat de hele avond door.
In het hotel, horen we van de receptioniste dat er in Santa Ana de Yacuma een feest is dat vergelijkbaar is met het feest in San Ignacio de Moxos, waar we op aan wachten zijn.
We rijden er naar toe, via een stoffige weg komen we uit bij een rivier, die we overmoeten steken met pontonnes ( houten veerboten).
Bij het zien van de pontonnes denk je, als dat maar goed gaat.
Een kleine kano met buitenboordmotor aan de zijkant van de ponton duwt dan het hele gevaarte naar de overkant, waar we onze weg kunnen vervolgen.
De weg, die alleen te berijden is in het droge seizoen, wordt elke keer opnieuw opgehoogd met aarde.
In het regenseizoen staat nl. alles blank.
Via een tweede ponton steken we de rivier over.
Na 15 km rijden komen we in Santa Anna.
Na een tijd zoeken komen we onze auto nergens veilig kwijt.
De lemen huisjes zijn met prikkeldraad omheind en dat is voor ons geen goede beveiliging.
Omdat hier weinig toeristen komen hebben we veel bekijks en aanspraak.
Een man met een scooter genaamd Jorge, zegt dat we hem kunnen volgen en bij zijn woning veilig kunnen staan.
Zijn huisje staat op een groot terrein dat omheind wordt door een gemetselde muur met een poort.
Op het terrein van Jorge is helaas geen wc (zoals wij die kennen) en douche, maar een andere optie hebben we niet.
Nadat we de tent hebben opgezet nodigen we Jorge uit voor een cerveza op de plaza.
Het feest begint die avond en overal wordt de hele avond muziek gedraaid en flink gedronken.
De volgende morgen zien we diverse mannen op straat liggen hun roes uit te slapen.
Overal lopen varkens en kippen rond. Hier hebben ze nog nooit gehoord van pluimveeziekte of varkenspest.
De procesie waarvoor wij komen trekt aan de plaza voorbij.
De mensen gaan gekleed in bonte kleren en verentooi.
Die erg veel Ara`s hun "jasje" heeft gekost. Mooi om te zien.
De dag erna rijden we 200km. terug naar Trinidad.
Onderweg zien we ara's,toekans en andere vogels vliegen.
Ook zien we een slang kruipen die nog leeft maar even van te voren door vermoedelijk een auto is overreden.
Een reuzen miereneter die langs de weg loopt in het struikgewas is toch wel het hoogtepunt van de terugreis.
Onderweg komen we nog een Zwitsers koppel, Sonja en Markus tegen die richting St-Ana gaan.
We stoppen en wisselen wat info uit, jammer dat we niet samen een stuk kunnen reizen, want het was wel onze slag mensen.
In Trinidad komen we even bij en gaan dan op weg naar San Ignatio de Moxos.
Voor het volgende feest bij deze indianen.
-
28 Juli 2010 - 19:33
Eric & Paulien:
Nou het is weer super om al jullie belevenissen te lezen. Zo komt Zuid-Amerika ook een beetje naar Geleen toe.
Ik kijk alweer uit naar het volgende verslag...
groetjes Eric en Paulina -
29 Juli 2010 - 07:12
De Buren:
hallo buurtjes
Leuk om weer een stukje beleving van jullie te lezen,hebben jullie nog wel zin om terug tekomen.
Jullie krijgen nog afkik verschijnzelen als jullie weer hier zijn.
We blijven jullie volgen en kijken alweer uit naar het volgende bericht.
Groetjes Mathilda ,Charles ,Richard en harold
-
29 Juli 2010 - 10:09
Mandy:
Ik zal straks eens kijken op de site van die Finca want ik heb zo'n vermoeden dat jullie daar blijven "plakken" ;)
Het is elke keer weer geweldig om al jullie belevenissen te lezen. Zorg inderdaad maar dat jullie níét in 't ziekenhuis komen want dat is idd. geen pretje in 't buitenland. Geniet van jullie resterende tijd in zuid-amerika!
Groetjes oet Voelender,
Mandy -
29 Juli 2010 - 12:55
Ray, Yvette En Julia:
Ey wereld reizigers,
Vandaag weer 's ff goed bijgelezen wat jullie allemaal meemaken; echt super! geniet er maar van... Groeten oet sjummert -
29 Juli 2010 - 16:44
Jan(Nuth) Oud RH'er:
Hi m8's,
Enne nog steeds "on the run" dit is GREAT,have fun and enjoy.
Grtzz.Janne. -
31 Juli 2010 - 01:41
Frans Schwillens:
Hi U2. Wat zijn de verhalen en foto's toch geweldig. Ik blijf jullie volgen. Goede reis en blijf gezond. Have fun!!!! Grtz Frans -
01 Augustus 2010 - 13:40
Maartje,jordy En Bas:
Geweldige reis! Door jullie reisverslag en de super mooie foto's gaat het bij ons ook kriebelen.. Geniet er van! -
01 Augustus 2010 - 18:14
Karin:
Hoi,ik zit even boven opJesse zijn kamer en dacht ga eens kijken of ze nog iets hebben geschreven en ja hoor,heel erg leuk en mooie plaatjes.Trouwens Leon zie ik dat goed,een nieuwe tatoo?of vergis ik me.Kunnen jullie wat van die bonte hoeden enjurken mee nemen voor carnaval,heel erg mooi.
Groetjes Karin en LoÏs. -
02 Augustus 2010 - 17:02
Angelique:
Jaaaa, weer een reisverlag van die 2 op reis! Super om te lezen! -
12 Augustus 2010 - 16:45
Jean D.:
Prachtige verhalen, kunnen jullie nog wel wennen in het Limb.Land,misschien een goed idee ook zo,n dienstfiets met toebehoren aan te schaffen. Groetjes! -
15 Augustus 2010 - 22:23
Dagmar Thiesbrummel:
Net terug van een trip met de Laro door de Alpen, en met weer internet tot mijn beschikking jullie reisverslag gelezen. De foto met de gestukte koe doet mij terug denken aan een reis in zuid afrika waar op een markt een slagers kraam stond met geslachte koeien en geiten waarvan het bloed van de planken af droop. (ahmm)
Nog veel plezier daar Groet Dagmar
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
