Van West naar Oost Zuid naar Noord

Vanaf de Latrabjarg gereden naar Grindavik.
In het totaal 550 km gereden.
Grindavik is het plaatsje wat dicht bij het thermaal spa resort:
Blue Lagoon is gelegen.
De camping in Grindavik is pas gerenoveerd en was zeer net.
De daktent opgezet en meteen gaan slapen.
De volgende morgen zijn we naar de Blue Lagoon gelopen. De weg ernaar toe via de gewone asfaltweg gelopen. In het totaal was het 12 km lopen, het was goed te doen.
Je loopt tussen de zwarte lavavelden door, deze zijn begroeid met een lichtgroen mos.
De terugweg, na een kijkje bij de Blue Lagoon, via een pad van vulkaanzand terug gelopen hetgeen wel wat zwaarder was.
Onderweg liepen we over het terrein van de geo-thermaalfabriek die de Blue lagoon van het water voorziet.
Het water is zo`n 38 graden Celsius en is melkwit van kleur.
De volgende dag zijn we weer te voet gelopen naar de Blue Lagoon en nu ook om er te relaxen. De Entree bedraagt 35 euro voor twee personen. Het was warm water. Je kon je lichaam insmeren met Silica modder. Die in emmers zit en een witte - blauwachtige kleur heeft.
Deze silica zit in het water en wordt uit grond omhoog gepompt.
Uiteindelijk hard de silica uit op de randen van de lavarotsen.
Het schijnt erg goed voor de huid te zijn.
Je zag iedereen rond zwemmen met een wit klei gezicht. Grappig om te zien en het is wel waar, als je in de Blue Lagoon bent geweest dan voel je je herboren.
Het is niet voor niets het beste spa resort ter wereld, volgens bepaalde gezondheidsbladen.

Op zondag 5 augustus besloten we weer verder te gaan.
We wilden naar Pingvellir National Park en Geysir te gaan.
Bij Pingvelier national Park had je een uitkijkpunt waar je goed kon zien dat de rotsen gescheurd waren door de druk van de vulkaan uitbarstingen. Elk jaar scheuren de rotsen verder uit. Je kan een wandeling maken rond de aardkloven.
Het is hier waar de Eurazische en Noord Amerikaanse tectonische platen
uit elkaar zijn. Elk jaar weer schijnt het te zijn dat de twee continenten
enkele mm`s uit elkaar gaan.

Daarna doorgereden naar het plaatsje Geysir.
Vanaf deze locatie, is de naam geiser ontstaan voor alle geisers over de wereld.
Een mooi camping ligt meteen naast het gebied waar de geiser actief is.
Je hoort de geiser als hij een stoot water de lucht inspuit.
Daar de daktent opgezet. Het duurde even voor we een plaatsje vonden want het was erg druk op de camping.
Er in de schemer even naar de geiser gewandeld.
De volgende morgen scheen de zon fel en was het erg warm. Besloten om eerst te gaan zwemmen in het zwembad en de hotpots bij het zwembad. Het water van het zwembad is natuurwater en afkomstig van de vulkanen. Het was warm water. S ’middags gelopen naar de Geisers.
De echter geiser waarna alle geisers vernoemd zijn, werkt niet meer.
In de jaren '50 hebebn toeristen rotsen in de bron gegooid, waardoor deze verstopt raakte. Een enkele keer spuit deze nog wel maar niet meer de hoogte wat het vroeger was, en die bedroeg zo'n 80 meter.
De geiser genaamd Strokkur, is de enige die nog regelmatig actief is.
Ongeveer elke 6 minuten spuit deze geiser zijn water ongeveer 15 tot 30 meter hoog.
Er ontstaat een bel in het water waardoor het water een paar keer omhoog en omlaag in de bron zakt en plotseling spuit de geiser het hete water omhoog.
Sta je tegen de wind in dan kun je wel een nat pak verwachten.
We hebben een heuvel beklommen om van boven af foto’s te maken.

S’avonds terug bij de tent nog wat over de camping gewandeld.
Er zijn veel IJslanders op de camping, ze hebben zelf ook vakantie en de BBQ draait overuren bij die lui.
Op dinsdag 07 augustus 2012 vertrokken we weer en gingen op weg naar National Park Landmannalaugar.
Maar eerst zijn we richting de waterval genaamd Gulfoss gereden.
Dit is de beroemdste waterval van IJsland, het is een waterval met een dubbele cascade.
Het water valt zo'n 32 mtr naar beneden en vervolgt zijn weg door een smal ravijn.
Onze weg vervolgt.
We reden over de F 208 dat is een 4 x 4 weg. Het zijn grindwegen met wasbord. Alles rammelde aan de Landrover maar niets ging kapot.
De wegen zijn echt wel vergelijkbaar met die van zuid amerika.
Soms een doorwading en dan waan je je op de maan met een antraciet kleurig landschap.
In Landmannalaugar is een mooie camping als je aan komt rijden lijkt het wel een of ander expeditiekamp.
Er staan Unicat’s, Unimogs,de landrovers en campers, mensen op de fiets, te voet, enz.
Op de camping is 200 mter verderop een natuurlijke hotspring.
Een riviertje die afkomstig is van de vulkaan levert een constante aanvoer van heet water.
Landmannalaugar is het gebied met het grootste geothermaal veld van IJsland.
De eerste dag hebben we de route Ljotipollur gelopen.
Dat is een schitterende dagwandeling door lavavelden . In het begin moest je een berg beklimmen en daarna liep je door de lavavelden. We hadden onze rugzak met eten mee genomen en hebben deze route in alle rust afgelegd.
Onderweg loop je naar de rand van een vulkaan die een prachtige rode
kleur heeft, met in het midden een helder blauw meer.
Dit leverde een prachtig gezicht op.
Na een lange dag, met veel wind maar droog zonnig weer
kwamen we terug van de drie en half uur durende wandeling.
Nog even genieten in de zon, lekker languit liggen in onze relaxstoelen. Daarna wat gegeten en toen nog wat over de camping gewandeld.
De volgende dag zijn we naar de Brennisteinsalda gelopen.
Dat is een berg waarvan je op de top een prachtig uitzicht hebt op het nationaal park.
Erom heen liggen bergen met diverse kleuren, het is alsof hier een schilder zijn kleuren pallet heeft uitgesmeerd op de bergen. Hier kun je de hele dag blijven wandelen wat een mooie natuur.
Je loopt langs actieve, rokende zwavel potten en sissende gaten in de grond richting de berg.
Echter toen we de top bereikten was het we omgeslagen, harde wind en laaghangende bewolking zorgden voor slecht zicht waardoor we snel aan de afdaling begonnen.
Op gegeven moment sloeg het weer om en scheen de zon weer.
Na vier uur te hebben gewandeld zijn we terug gelopen naar onze tent en hebben we wat in de zon gelegen.
Daarna gingen we zwemmen in de natuurlijke hotspring.
Het was erg warm water maar wel super relaxt vooral met een halve liter bier in de hand.
Daarna gaan douchen en nog wat gewandeld en weer gaan slapen in onze daktent.
De volgende dag was het erg mistig en we besloten om weer verder te gaan.
We besloten naar het zuiden richting Vik te gaan omdat we daar nog niet alles gezien hadden. We hadden gehoord dat in het zuiden slecht weer zou zijn maar we dachten dat het wel zou mee vallen.
We namen allerlei 4 x 4 wegen. We staken kleine en grote rivieren over.
Op een gegeven moment kwamen we bij een diepere rivier,daar stonden nog twee IJslanders met hun auto’s te kijken hoe ze de rivier moesten oversteken.
Op hun verzoek kon ik als eerste gaan, maar heb hun toch duidelijk gemaakt dat ik eerst wilde kijken hoe zij de oversteek gingen maken.
Ze reden na onderling overleg als eerste door de rivier en daarna reden wij door de stromende rivier. Het was een echte uitdaging om deze wegen te rijden.
Bij een andere snelstromende rivier stond een wandelaar te wachten.
Hij wilde de rivier niet te voet oversteken en vroeg of wij hem een lift konden geven.
Onze auto zat vol, maar kon op het laddertje aan de achterzijde van de auto gaan staan.
Hij klom op de ladder van onze landrover en reed met ons mee de rivier over. Scheelde hem weer natte benen, zijn vriendin was wel door de rivier gewaad en stond al aan de overkant.
Verder gereden naar het zuiden sloeg het weer om. Het regende en waaide hard. Uiteindelijk kwamen we na ongeveer 250 km te hebben gereden kwamen we uit bij de waterval Seljalandsfoss.
Een prachtige waterval waar je achter de waterval kunt lopen.
Omdat het al donker begon te worden, niet te lang blijven hangen kwamen we aan bij het plaatsje VIK. Er hing een dichte grijze mist.
De daktent opgezet en meteen gaan slapen.

Zaterdag 11 augustus 2012 bleek dat het weer in het zuiden inderdaad slecht was.
In Vik regende het en er hing nog steeds een dichte mist, na een weercheck op internet, bleek dat ongeveer 2/3 van Ijsland bedekt was onder een dikke laag mist en dat deze de komende dagen wel eens kon blijven hangen hebben we besloten naar Husavik in het Noorden te gaan.
Daar was het mooi weer en zou dat ook de komende dagen blijven.
Ok, 350 km noordwaarts..
Op het laatst was het erg vermoeiend rijden. We reden door de bergen met dichte mist, je kon geen hand voor ogen zien.
Onderweg kwamen we nog bij een auto die op zijn kant lag, niemand gewond.
Als je niet weet hoe je op splitwegen met gravel moet rijden, dan lig je snel op z`n kant.
De mist was echt, killing, in de bergen.
Op sommige stukken moest je bijna stapvoets rijden. Uiteindelijk kwamen we aan in Djupivogur. Meteen de daktent opgezet en gaan slapen.
De volgende morgen reden we verder. We deden in het plaatsje Egilsstadir inkopen en aten een broodje bij Subway.
Onderweg kwamen we langs de Krafla.
Een groot veld met pruttelende modderpotten en naar zwavel ruikende en sissende fumaroles.
Het is een actief vulkaan gebied en behoort tot een van de mooiste gebieden van IJsland, genaamd Mývatn.

Aankomst Husavik, walvis spotplaats nr.1 van IJsland.
We vonden een leuke camping in Husavik echter alles is heuvelachtig.
We stonden scheef en Leon probeerde met de Hi Lift de auto omhoog te krikken.
Plotseling schoof de auto van de krik af en rolde de auto ietwat weg waardoor we wel even benauwd keken naar de daktent met de aanbouw die aande grond was vastgezet.
Hi-Lift`s !! Ze worden niet voor niets suicide jacks genoemd.

In de avond BBQ gemaakt en daarna nog wat bij de haven gelopen. Daar kwamen we twee Nederlanders tegen die zeiden dat ze walvissen hadden gezien op hun walvistour.
We boekten meteen een tour voor de volgende dag. Wie weet hebben we geluk.
Het is maandag en de IJslanders zijn allemaal naar huis dus ruimte zat op de camping.
De daktent ingeklapt en een betere standplaats gevonden.
De zon scheen, wat gerelaxt op de camping.
Tegen een uur of drie kwam er dichte mist over de bergen en om 17:00 uur zag je geen hand meer voor ogen. De walvissentour ging niet door. De kaartjes blijven wel gelukkig geldig en misschien hebben we morgen meer geluk.

Op dinsdag 14/08/2012,
In de ochtend naar het walvismuseum, wat erg interessant was.
In de middag hebben we de walvistour gedaan.
De boot was vroeger een walvisjager, het kraaiennest zat er nog steeds, alleen het kanon met de harpoen was niet meer aanwezig.
We zagen de rugvin van een Minky walvis, de tour viel tegen en is niet vergelijken met onze reis naar Antarctica.
S’ middags zijn we gaan zwemmen. Elk zwembad heeft van die hotpots. Lekker relaxen. We kwamen een Nederlands koppel tegen in de hotpot. De hele middag wat gekletst en gerelaxt. S ’avonds kippenpoten op de BBQ. Smaakte goed!
Van Husavik reden we terug naar Eglisstadir via het nationaal park:
Jökulsárgljúfur watervallen genaamd: Dettifos en Sellfoss.
Dettifoss 44 mtr hoog en elke seconde valt er zo`n 193 kubieke meter
water over de rand naar beneden.
Selfoss, een brede kloff met diverse watervallen.
We waren iets te lang blijven kijken bij de watervallen zodat we pas s ’avonds aan kwamen in Eglisstadir. De winkels waren al gesloten. Bij het tankstation drinken, brood en beleg bij elkaar gesprokkeld voor op de boot.
De Subway was gelukkig wel nog open dus we hebben een lekker broodje gegeten in de Subway.
Daarna nog de bergpas over naar Seydisfjördur alwaar we weer de boot terug moeten pakken.
Het dorpje stond overvol met allerlei, overlanders en campers.
Gelukkig nog een plaatsje kunnen vinden. Alleen de daktent open getrokken en nog 6 uurtjes geslapen. De volgende morgen in de rij gestaan voor vertrek op de boot de Smyril Line.
Na enige uren staat de landrover dan weer op het schip geparkeerd.
Alle spullen in de hut gelegd en op het dek had Ilona snel twee stoelen gevonden zodat we lekker konden relaxen.
Het worden twee dagen varen met in de nachtelijke uren een stopover bij de Faeröer Eilanden.
Het weer was bewolkt dus het werd snel koud. De eerste dag een zeeziek tablet gepakt van primatour.
De tweede dag was de zee kalmer en hadden we geen tablet meer nodig.
De volgende morgen om 11:00 uur, uit de hut en om 13:00 uur reden we van het schip af.
Op de terugweg weer geslapen in het Duitse plaatsje Rotenburg bij hotel Heidejäger. Goed ontbeten en toen terug gereden.
We zijn weer thuis en boven onze verwachting hebben we een zeer mooie indruk van IJsland gekregen.
Absoluut een land waar we zeker nog een keer terug naar gaan met onze landrover.
Zeker voor het 4x4 rijden zijn de F wegen een uitdaging.