oud en nieuw in Kirinda

Vanuit Galle de bus genomen richting Matara, daar overgestapt in een andere bus naar Tissamaharama.
Is niet altijd het idiale reismiddel met de bussen van hier, maar dat komt hoofdzakelijk omdat we veel te veel aan bagage bij ons hebben.
En dan ook weer wat souvenirs gekocht hebben in Unawatuna, die het er niet makkelijker op maken.
Maar dat is nu eenmaal zo, de bussen zijn perfect op elkaar afgestemd, je hoeft hier niet lang te wachten op de aansluitende bus.Je zit naast elkaar te zweten en de bussen zijn overvol maar voor 3 euro ben je vanuit het Noorden naar het Zuiden.
Uiteindelijk na vele uren aangekomen in Tassamaharama ( verkort Tissa), vandaar met een tuktuk naar Kirinda .
We hadden 3 nachten geboekt bij Hotel The Rock, daar aangekomen blijkt dat de manager ( een oude man) schijnbaar de kamer dubbel geboekt had.
Hebben wij weer !!!
We konden één nacht in de kamer verblijven en dan moesten we maar naar een andere cabin, verderop gelegen. .
Ilona was gaan kijken en het was drie keer niks, die ouwe wilde onsl kwijt zijn. Met zijn Laro had hij nog andere verblijven bezocht, maar nergens was plek.
Dus eerst die nacht maar pakken, het was al laat in de middag.
Wel nog even in het zwembad gelegen van het hotel.
Toen avondeten besteld, we hadden vis besteld, maar kregen wat kippenkluiven die niet eens gaar waren en wat gekookte groente met droge rijst. En dat met oud en nieuw!
Dat was de druppel, via tripadvisor een andere locatie gezocht voor de resterende dagen in Tissa.
Dat nam zoveel tijd in beslag dat oud en nieuw aan ons voorbij ging, geen kloten te doen bij dat afgelegen hotel. Alleen wat vuurwerk dat in de omgeving werd afgestoken. Het was echt balen!
De volgende ochtend stond die ouwe om 05:00 uur op de deur te rammen, voor onze safari naar Yalla NP Wat een gek!
Opgestaan, oh ja by the way happy new year !!, hopelijk wordt de start van het nieuwe jaar beter als de afsluiting van 2015.
Met de safari auto, een Mahindra met verhoogde stoelen in de laadbak op naar het NP (nationaal park).
Het is erg druk, rijen terreinauto`s staan bij de ingang.
We hadden de chauffeur gezegd dat we puur naar het park komen voor de luipaard, de rest zoals olifanten, buffels, wilde zwijnen,etc. boeide ons niet.
De chauffeur zou voor een goede tracker zorgen.
Uiteindelijk het park in, de auto`s crosten langs elkaar door, terwijl er eigenlijk een snelheid beperking geldt van 25 km/u.
Bij elke waterbuffel, of reiger die langs de weg staat, stoppen de terreinauto`s hetgeen weer file oplevert en weer tijd kost.
Volgens de tracker, waren we in het verkeerde seizoen voor de luipaard.
Je zou nl. in mei/juni/juli moeten zijn, dan is het droge seizoen en staan de waterpoelen nagenoeg leeg. Ook zijn dan de bladeren van de bomen waardoor de luipaard beter te zien is.
Uiteindelijk zag de tracker een luipaard, wij zagen in eerste instantie niets.
De tracker zei dat we moesten blijven wachten, het luipaard zou vanzelf wel te voorschijn komen.
Dat was dan leuk en aardig, maar andere auto`s hadden ons door en gingen zich bij ons voegen.
Vroeg er nog zo`n stomme Engelse troela, waarom we daar eigenlijk aan het wachten waren ? We dachten bij ons zelf, hou gewoon je bek of blijf weg uit een park.
Uiteindelijk zagen we het luipaard, camera op scherp en maar klikken.De tracker deed nog een geluid na van een vrouwtjes luipaard waardoor het luipaard nog om keek, recht in de camera lens.
Dat was het moment dat we de luipaard zagen het was nog een vrij jong dier. Toch hadden we geluk we hadden als een van de weinigen het luipaard gezien.
Dan was toch onze eerste nieuwjaarsdag, voor ons geslaagd.
De tracker was ook blij, want hij zei, bij het zien van een luipaard gaven de toeristen meestal een fooi (1500 roepie`s).
Nou ja voor deze keer dan, hij had zijn best ervoor gedaan.
Terug van de tour naar het Saman ressort wat we geboekt hadden. Eindelijk een goed verblijf met een zwembad. Een heerlijke maaltijd besteld en onze nieuwjaarsdag kon niet meer kapot.
02 januari 2016 hebben we lekker uitgeslapen en 's middags weer een tour door de jungle geboekt. Het was top drukte in het park. Bij een bosje lagen twee luipaarden te slapen op een afstand van ongeveer 200 meter. Zelfs met een verrekijker was het moeilijk te zien. Aan de tracker gevraagd om toch te gaan zoeken naar een ander luipaard. Na 3 uur rond te hebben gereden toch weer terug gekomen bij de plaats waar de luipaarden lagen te slapen. We zagen nog net één luipaard van de rivier naar een bosje rennen. Dat waren echter maar een paar seconden.
Terug naar de lodge. De volgende dag een dagje zwemmen en relaxen.