Aankomst IJsland

IJsland
Op donderdag 26 juli 2012 kwam de boot aan in Seyöisfjöröur in IJsland.
Het regende en er hing een dikke mistlaag over de kust.
We reden van de boot af en werden door de douane apart gezet met achter ons nog een Nederlands koppel.
Zeker nog iets met de afrekening van de Nederlandse spaarcenten die wij terug eisten toen IJsland failliet was verklaard.
We moesten een loods in rijden en daar werd onze auto nagekeken. Ze vroegen of we visgerei bij ons hadden en vleeswaren, tevens vroegen ze of ze in onze auto mochten kijken.
Om alles te doorzoeken was hun te veel werk, op de vraag van vleesproducten toonden we de koelkast en daarin lagen wat BBQ worsten.
Uiteindelijk hebben ze de BBQ worsten uit de ijskast gepakt en deze inbeslaggenomen.
De speurhond voor verdovende middelen werd ook nog even door de auto gelaten, maar kon niks vinden, hoe kan dat toch ?!
Daarna konden we dan IJsland inrijden.
In de eerste beste supermarkt lagen nagenoeg dezelfde BBQ worsten liggen.
Ach ja ze moeten toch wat doen he, die douaniers.
Nadat we wegreden bij de douane zijn we eerst geld gaan pinnen en daarna gaan tanken.
Gezien het weer in het Noorden gingen we op weg naar het zuiden van ijsland.
De natuur is erg mooi, vulkaanlandschap waarop gras en mos groeit. Onderweg kwamen we langs het plaatsje Joksulsarlon waar een meer te zien is waarin ijsblokken drijven die van de gletsjer zijn afgekalfd.
Op de achtergrond is de grootste gletsjer van Europa te zien, de Vatnajökull.
Na ongeveer 450 km te hebben gereden zochten we in het plaatsje Kirkjubaerklaustur een camping.
We hadden de camping Kleifar gevonden. Een grote wei met twee wc’s en wasbakken.
Er stonden geen buitenlanders op de camping alleen maar IJslanders. Nadat we de daktent hadden opgezet en daarna een droog
vriesmaaltijd hadden gemaakt zijn we naar de waterval naast de camping gewandeld.
Daarna zijn we een heuvel opgeklommen en door de weilanden over de heuvels gewandeld naar de andere kant van het dorp. Het blijft 24 uur licht dus hebben we geen benul van tijd.
Zolang er licht is blijf je actief, dus echt slaperig wordt je niet.
Gelukkig hebben we de oogmaskers bij ons, anders slaap je gewoonweg niet.
Op vrijdag 27 juli 2012 werden we vroeg wakker. De zon scheen op onze tent. Eerst de hele auto eens opgeruimd en geordend.
Nadat we gegeten hadden gingen we op weg naar het plaatsje Vik. Onderweg kwamen we door nog meer landschappen met vulkanische grond begroeid met mos en gras. Heel mooi om te zien.
In Vik hoorden we bij de toeristen informatie dat we de boot naar de Vestmannaeyjar eilanden ongeveer 75 km verderop konden nemen.
Snel naar de supermarkt en toen naar het gehucht ,Bakki, alwaar de veerboot vertrekt naar het eiland.
We kwamen op een wachtlijst te staan want de boot was voor die dag volgeboekt. Uiteindelijk kwam er toch nog een plaats vrij en konden we om 16:00 uur, de auto op de boot zetten en mee varen naar het eiland Vestmannaeyjar.
In het plaatsje Heymaey bleken twee campings te zijn die beheert werden door dezelfde eigenaar. We gingen naar camping Tjaldstaeoin. De daktent en de luifel opgezet. Het waaide er erg hard maar de zon scheen. Snel gegeten om naar de klif te gaan waar de papegaaiduikers zouden zitten. Deze klif lag tegenover de camping waar we stonden. Via paadjes konden we de klif omhoog lopen. Overal zaten papegaaiduikers. Maar de klif was erg steil en het waaide erg hard dus was het moeilijk om dichter bij de papegaaiduikers te komen.
Het zijn erg grappige vogels om te zien. Ze zijn klein en moeten snel fladderen met hun vleugels vooruit te komen. Ze hebben mooie kleuren. Echter hun aantal loopt flink terug, dat mede komt door overbevissing van hun voedsel en de opwarming van het zeewater heeft er ook mee te maken.
Maar hoe dat allemaal zit, dat laten we aan de geleerden over.
Het bleek dat deze camping pas een jaar oud iss en nog niet ingesteld op zoveel toeristen.
Er waren welgeteld 2 wc`s en 1 douche, als je aan de racekak bent heb je een probleem, want gemiddeld stonden er altijd zo`n 2 personen te wachten om naar de wc te gaan, er is wel een keuken en men kan gebruik maken van de wasmachine en droger, dat scheelt dan weer wel.
Deze dag waaide het zo hard dat we de daktent moesten inklappen zodat deze niet naar de klote zou waaien.
Na dit gedaan te hebben zijn we naar het zuiden gewandeld. Daar blijkt een obesrvatiehut te staan waar je de papegaaiduikers uit de zee kunt zien komen. Het was een mooi gezicht de papegaaiduikers kwamen uit zee met hun bek vol visjes en ploften neer voor hun nest.
Toen we bij de tent terug kwamen zagen we dat het weer langzaam aan het omslaan was. Er hingen donkere wolken boven het eiland en het waaide nog steeds erg hard.

Zondag 29 juli 2012, in de ochtenuren het begon te regenen. We besloten om ons kampement af te breken en over het eiland te gaan rijden. De rest van de dag bleef het droog maar er hing een dikke grijze bewolking boven het eiland. Op het eiland nog eens naar de observatie hut gereden en nog een oude vulkaan beklommen, waar de hitte nog goed voelbaar is op de kraterwand.
Het eiland is na de grootste uitbarsting in de jaren ’70 een aardig stukje gegroeid door de uitgebarsten vulkaan.
Maandag 30 juli 2012, het camping gedeelte gaat de volgende dag sluiten omdat er een rockfestival gaat plaatsvinden. Dan komt de jeugd uit IJsland die daar dan tekeer gaat, en er weinig overblijft van het grasland en de rust. Daar zijn we te oud voor en besluiten we om de boot terug te pakken naar het vaste land en op weg te gaan naar het uiterste westen alwaar je op de Látrabjarg de papegaaiduikers ook goed kon zien. Op weg naar het plaatsje Patreksfjórdur nog zo’n 550 km. te gaan. Na 300 km. gestopt in het plaatsje Laugar . Daar hebben we de tent opgezet . De zon scheen en na het eten zijn we nog wat gaan wandelen in de omgeving om de mooie natuur van IJsland te bewonderen.
Dinsdag 31 juli 2012. De daktent weer afgebroken en op weg naar het Westen. De natuur van IJsland blijft ons verbazen. Erg mooi. Toen we aankwamen in Talknaffjördur besloten we om de daktent niet op te zetten maar een losse tent zodat we ‘s morgens vroeg naar Látrabjarg konden rijden. Dat is een klif waar de papegaaiduikers zitten. ’S Avonds pannenkoeken gemaakt en wat in de keuken met andere toeristen gekletst.
De volgende morgen vroeg opgestaan en 80 km gereden om naar de klif genaamd Látrabjarg te gaan. De weg er naartoe is vergelijkbaar met die in Zuid Amerika, veel wasbord wegen en de boel rammelt aan alle kanten als we eroverheen knallen.
Dikke IJslandse terreinauto halen ons met gemak in, zijn wat robuustere auto`s als je die ziet. Lijken wel een beetje op van de mini Bigfoot trucks. Uiteindelijk komen we aan bij de rotsen, het hoogste punt is wel 400 mtr steil naar beneden. En vanuit dit punt is het nog ongeveer zo`n 240 km naar Groenland.
Op de rand van de kliffen zie je de papegaaiduikers erg dicht bij. ‘S morgens scheen de zon over de klif. Omdat het hier vlak is kun je erg dicht bij de papegaaiduikers komen. Je moet wel plat op de buik liggen omdat de rotswanden instabiel zijn door de weersinvloeden en de holen van de papagaaiduikers. Ook de harde wind kan je zo van de rand afblazen als je even niet zou opletten.
Dus wil je een keer van de vrouw of man af, bezoek dan de kliffen van Látrabjarg !
Na een winderige en koude middag rijden we weer terug naar de camping, alwaar we de oven opstarten en de kippepoten gaan grillen. Toch weer even een normale maaltijd na al die dagen.